Ik ben altijd in voor iets nieuws en omdat ik graag mee zou gaan doen in de toekomst aan Run Archery en wel kan rennen, maar niet kan schieten, werd het tijd voor de volgende stap in mijn sport’carrière’; een cursus handboogschieten.Ondanks dat veel mensen denken, inclusief ikzelf vroeger, dat boogschieten niet zo moeilijk is, zijn er toch veel dingen waar je aan moet voldoen, als je tenminste in aanmerking wilt komen voor wedstrijdschieten. In dat geval kun je niet zomaar aan de start verschijnen en er maar wat op los schieten, daar zijn regels voor.
Vroeger schoot ik, net als waarschijnlijk velen onder jullie, wel eens een pijltje uit een boogje bij het buitenspelen. We maakten onze bogen vaak zelf van een mooie tak en wat van je moeder gepikte waslijn of een ander stukje mooi touw. De pijl was allesbehalve recht en ging vaak een onverwachte kant op, maar hé who cares when you’re about 6.
Nu wilde ik het echter leren zoals het hoort en dus ging ik op zoek naar een geschikte cursus. Rondzoeken in mijn regio gaf me duidelijk niet echt veel keus. De schietvereniging in Utrecht, waar de wachtlijst al 2 jaar is, voelde zich blijkbaar zelfs te goed om een verzoek om informatie te beantwoorden, maar gelukkig hadden ze bij SHS Geronimo in Zeist minder aanloop en meer manieren.
Na een tijdje op de wachtlijst te hebben gestaan, was vrijdag 25 september dan eindelijk de start van de beginnerscursus.
Voor de cursus heb je niet veel nodig. Materiaal wordt ter beschikking gesteld door de club en verder heb je enkel wat loszittende sportkleding nodig. Aangezien ik een sportvrouw ben heb ik dat genoeg.
Zoals gewoonlijk was ik er een half uur te vroeg, ik ben altijd bang om te laat te komen en zeker in nieuwe situaties wil ik graag een fatsoenlijke indruk maken. Er was een andere groep bezig, deze bestond voornamelijk uit kinderen en jongvolwassenen. Zo kon ik mooi al de kunst een beetje afkijken en een indruk krijgen van wat me te wachten stond.
Op mijn gemak zat ik te wachten tot de volgende groep, mijn groep, compleet zou zijn. Dat was een beetje een karig geheel…
Was de vorige groep behoorlijk druk, mijn groep bestond uit mijzelf en een andere dame: Hanneke. De rest was niet komen opdagen of wist niet dat het vandaag was, hoe dan ook, het was lekker rustig.
Er waren twee instructeurs, dus Hanneke en ik hadden ieder onze eigen instructieles. Best grappig en in elk geval heel leerzaam zo’n privéles. En enigszins opgelaten… Ik was toch wel blij dat ik niet helemaal alleen was, maar de volgende week zouden er wel meer beginners komen. Dus voor deze eerste les vond ik het al deze onverdeelde aandacht helemaal niet erg!
Als eerste kregen we les in onze houding. Ondanks dat ik mooi rechtop loop, kont naar achter, borst vooruit, vonden de heren dit nog lang niet recht genoeg.
Daarbij moet je op de tenen naar voren balanceren, zodat ik zelfs met mijn getrainde kuiten na een half uur al het gevoel had dat elke seconden een zweepslag kon toeslaan.
In deze houding moest we een beetje prutsen met een elastische band om de boogspanning te oefenen. Trekken, loslaten, en als je dat niet goed deed kreeg je dat ding in je gezicht. Ook kregen we een touwtje in geel met oranje streepjes gevormd in 2 lusjes. Dit koordje doe je om je duim en wijsvinger rond de boog zodat deze niet op de grond kan vallen.
Je houdt de boog tijdens het schieten namelijk niet vast, maar laat je vingers open. Je blijft je pijl zo lang mogelijk na ‘wijzen’ met je boog. Ook schiet je niet met al je vingers om de pees, je pinkie moet ladylike losblijven en mag dus niet meedoen met de grote jongens…
Er was zoveel te onthouden dat ik me echt een enorme sukkel voelde. Je denkt dat je dat schieten wel even gaat doen, maar niet als je het goed moet doen.
En die pees waar de pijl op komt, die wil je echt niet op je arm hebben als je schiet. Dat gebeurde mij dus wel (wat de dag erna een mooie zwarte plek werd) en dat was meteen eens en nooit meer.
Daarom heb je ook een armbeschermer, maar je moet dan natuurlijk wel zorgen dat dat ding op de goede plek zit, op je arm en niet zwabberend rond je pols.
Voor de vingers om de snijdende pees heb je ook een bescherming, hiervoor kun je ook een handschoen kopen, maar wij hadden nu een losse handbeschermer.
Ik raakte van alles en nog wat, maar vooral niet waar ik op mikte. Dat viel me wel een beetje tegen. Ik dacht dat ik gewoon niet kon mikken, maar het probleem zat iets dieper. Ik ben namelijk ambidexter en waar de meeste mensen een zeer dominante linker- of rechterhelft hebben, heb ik die niet. Mijn kanten zijn ongeveer even dominant. Of even zwak, het is maar net hoe je het bekijkt.
Mikken gaat bij mij dus niet helemaal zoals het moet. Ik moet opzetten met 2 ogen open, naar mijn doel kijken met 2 ogen, dan langs de pees naar mijn doel kijken en dan pas het dominante oog van dat moment open houden en het andere sluiten.
Dat kan per week wisselen. Normaal gesproken kijk je gewoon met de kant waarmee je schrijft en is dat afdoende.
Mijn eerste les was behoorlijk indrukwekkend en nu een paar lessen later voel ik me al bijna een echte schutter.
Inmiddels is het me zelfs al een paar keer gelukt ballonnen en cd’tjes stuk te schieten. Het schijnt dat ik over een week of 6 mijn pijl vanaf 25 meter in een object van een vierkante centimeter kan schieten. Ik ben benieuwd!
Run Eat Relax Repeat 
Toevallig heb ik deze zomer mijn boog weggedaan. Ik deed er niets meer mee. Net als jijzelf had ik ook een blauwe arm, maar heb een armbescherming aangeschaft. Ik heb altijd veel plezier aan beleefd aan handboogschieten. Veel plezier en succes!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuke post Arinka! Fijn dat je bij Geronimo terecht kon. De stuurgroep van Run Archery is de kalender voor volgend jaar aan het afronden. Dus je bent in 2016 van harte welkom om deel te nemen aan de Run Archery Cup. Mocht je vragen hebben helpen we graag.
LikeGeliked door 1 persoon
Superleuk! Dank je wel voor je reactie. En inderdaad, ik heb al vragen. Welke afstanden worden er geschoten bij de cup?
LikeLike