Hardlopers zijn wellicht geen doodlopers, maar ze kunnen zich wel belachelijk druk maken over allerlei randzaken, die de lol van het hardlopen behoorlijk kunnen verpesten. Als je de smaak eenmaal te pakken hebt dan ga je soms te ver, je traint je een slag in de rondte, en als de wedstrijd waar je je voor had ingeschreven en je je de blubber hebt getraind niet gaat zoals verwacht dan voelen we ons helemaal compleet mislukt. Kom op nou! Dat hoeft toch helemaal niet?

Daarom hieronder eens wat situaties waarvan ik vind dat hardlopers best wel eens wat liever voor zichzelf mogen zijn of worden.

Je vindt dat je er helemaal niet uit ziet als een hardloper.

In jouw ogen zijn alle hardlopers slank en gespierd en daar kom jij dan… aangehobbeld. Als je in de spiegel kijkt voel je je een plumpudding of op zijn minst vrij waardeloos.

Kom op nou! Lopers zijn er in alle soorten en maten en het gaat er niet om Hoe je erbij loopt, maar Dat je loopt. Er zijn marathonlopers van 95 kilo en er zijn mensen die nog net niet door het doucheputje zakken zo mager worden ze van het lopen. Het een is niet beter dan het ander. Natuurlijk, een lichtere loper heeft het makkelijker op het gebied van gewrichtsbelasting, maar geef niet op. Als je rustig door blijft gaan met lopen zal je hoogstwaarschijnlijk ook slanker worden en anders op zijn minst beter in model raken.

Je houdt helemaal niet van wedstrijden.

Je wilt gewoon een beetje hardlopen zonder al die toestanden en heb gewoon geen enkele intentie om je aan te melden voor een race. In tegenstelling tot veel hardlopers ben je ook absoluut niet van plan ooit voor een marathon te gaan trainen. Pffff, nee hoor, als je er al aan denkt verveel je je al dood. Dik 42 kilometer hardlopen, dat lijkt je wel zo verschrikkelijk saai! Soms bekijk je al die discussies over looptijden en wedstrijden online en dan denk je: Ben ik wel een echte loper?

Kom op nou! Niemand heeft ooit gezegd dat je wedstrijden moet lopen om een echte hardloper te zijn en er staat ook nergens te lezen dat alleen marathonlopers echte lopers zouden zijn. Ook al heerst dat cultuurtje soms een beetje en zou je denken dat je met je 5 kilometer in ruim een half uur nooit ergens komt. Je loopt wel! En heb je er lol in? Ja toch, nou dan, dan ben je een echte hardloper!

Je wordt alleen maar zwaarder, of je valt in elk geval niet af.

Je ging ooit lopen om eens wat aan je gewicht te doen. Overal lees je die succesverhalen; ik begon met lopen en hop hop hop, een paar maanden later was ik 30 kilo lichter. En jij? Als je op de weegschaal gaat staan zie je die wijzer alleen maar naar een hoger gewicht wijzen…

Kom op nou! Om af te vallen door hardlopen (want het kan wel) moet je ten eerste heeeeeeeeel veel lopen en ten tweede, en dat is iets wat veel mensen niet doen, terwijl ze wel willen afvallen, heel goed op je eten letten. Maak niet de fout de net gelopen kilometer aan te vullen met eten. Zeker als je 5 kilometer loopt heeft je lichaam echt geen extra behoefte aan voedsel.

5 Kilometer omgezet in calorieën staat ongeveer gelijk aan 2 bruine boterhammen met 1 plakje kaas. Als je dus uitgebreid gaat lunchen na je stukje rennen, dan zal je inderdaad niet afvallen en waarschijnlijk zelfs aankomen. Ga zo snel mogelijk iets anders doen en niet zitten ‘uitrusten’. Neem een groot glas water, eventueel nog een, en hou je verder bij een gezond dieet.  En verwacht niet dat je lichaam meteen in de afvalstand gaat als je jaren niets aan je lijf hebt gedaan. Je lichaam heeft tijd nodig om zich aan te passen.

Je voelt je schuldig als je leuke dingen doet.

Voor alles wat je doet bedenk je eerst of dat wel past in het schema van die week. Feestjes? Ja, leuk, maar ja, wedstrijdje hè, dus geen drank en vroeg slapen. Een regelrechte partyspoiler. Dat krijg je dan ook regelmatig te horen: Wat ben jij ongezellig. Je moet eens ontspannen. De boog kan niet altijd gespannen staan. Hè toe, eentje kan toch wel? Sjongejonge, hardloopfreak. Nou ja, en meer van dat soort uitspraken waardoor elke gepassioneerde hardloper zich schuldig begint te voelen over zijn passie.

Kom op nou! Laat de mensen lullen! Nee, je hoeft je niet schuldig te voelen over je passie. En echte vrienden begrijpen dat wel, anderen die doen er ook niet toe. Zij houden van drinken en feesten, jij van afzien en afmatten. Elk zijn hobby en net als dat jij ze niet aanvalt over hun bezigheden moeten anderen jou ook je ding gunnen. Leer om je er zo min mogelijk van aan te trekken en anders kun je ze eens uitnodigen, wie weet krijgen ze ook de smaak te pakken en snappen ze ook beter waarom je niet elke vrijdag kunt doorzakken.

Je hebt nog steeds geen hardloophorloge, je kunt je tijd niet bijhouden.

Je hebt geen superdeluxe outfit, eerlijk gezegd ren je al maanden in hetzelfde kloffie, ooit gekocht bij de Wibra. Logisch dat je zo’n sukkelige loper bent, je investeert ook nergens in. Maar goed, je hebt er gewoon het geld niet voor (over).

Kom op nou! Wees eerlijk, je kunt traag zijn, maar dát komt echt niet omdat je het goede klokje niet hebt. Je hebt om te lopen al die toestanden echt niet nodig. Oude kleding, goedkope schoenen en een telefoon met app of gewoon niets, het is echt geen schande. Het enige dat mettertijd echt een noodzakelijke investering vergt zijn je schoenen, dat is gewoon nooit zonde van je geld.

Je hebt je PR niet verbeterd.

Ongelooflijk. Maanden heb je getraind, je was er helemaal klaar voor. De race ging goed, je had een doel en wat denk je: Mis je je PR met 5 seconden. Arghhh!!!

Kom op nou! Ja dit is klote. Het is superfrustrerend als je je tijd wilt verbeteren, je daar keihard voor getraind hebt en je je tijd niet verbetert. En dat op een paar seconden na! Maar sta er niet te lang bij stil en schrijf je snel in voor een volgende race, want: Nieuwe rond, nieuwe kansen!

Nee, heb je nou echt in je broek geplast?

Schaamrood op je kaken, gelukkig is je tight zwart, zodat niemand iets ziet, maar je plaste gewoon zo in je broek. Oké, natuurlijk is het geen volledige plas, maar genoeg om oncomfortabel en gênant aan de voelen. Als de wiedeweerga naar huis nu! Baaaah, wat voel je je vies en wat schaam je je.

Kom op nou! Dat gebeurt soms. Ja, dat is echt niet iets om je voor te schamen. Zeker in de winter en als je vrouw bent kun je last hebben van lichte incontinentie, zeker bij inspanning en al helemaal als je ook nog stress hebt. Er is van alles aan te doen. Soms is het gewoon eenmalig, soms moet je wat bekkenbodemspieren doen. Je bent in elk geval niet de enige.

Je had het zo goed gepland en je hebt toch niet hardgelopen.

Er zijn van die dagen dat alles tegen zit. ’s Ochtends bedenk je nog leuk dat je straks even lekker gaat lopen en dan… wordt je kind ziek, krijg je onverwachts visite, sta je vast in de file, belt je partner of je even iets wilt halen in de winkel, of… Nou ja, je snapt het wel, het komt er gewoon niet meer van. De hele dag kan daardoor als verspild aanvoelen.

Kom op nou! Natuurlijk is het verschrikkelijk irritant als alles misgaat en daardoor je hele planning in de war gegooid wordt, maar het is natuurlijk nooit een verspilde dag. Lopers voelen dat vaak wel zo, maar al die andere dingen doen er óók toe. Ja, dat zieke kind heeft gewoon echt even haar vader of moeder nodig en je partner houdt extra veel van je als je hem of haar uit de brand helpt. Alles is ergens goed voor en dus nooit een verloren dag. Je hebt het geprobeerd, morgen weer een nieuwe kans. En morgen loop je dan waarschijnlijk twee keer zo goed.

Je móet nu echt een rustdag houden.

Je zit midden in je training, het gaat lekker en dan… ben je ineens zooooooooooo moe. Je kunt niet anders dan een rustdag inplannen. Dat is moeilijk, want je zit zo in je schema, dat je ondanks pijn of vermoeidheid het liefst gewoon als een dolle door gaat.

Kom op nou! Rust is ook training! Als je helemaal uitgeput begint te raken dat is het echt tijd om even hersteltijd te nemen. Na deze hersteltijd kom je alleen maar frisser en sterker terug, dus dit is echt geen verspilde tijd. Spieren, je hele lichaam eigenlijk, hebben tijd nodig om op adem te komen. Kun je echt niet stilzitten, doe dan iets relaxed, zoals bijvoorbeeld rustig baantjes zwemmen. Een weldaad voor je lichaam!

Nog zoiets ergerlijks: Als je moet stoppen halverwege je training.

Ineens krijg je kramp, of je bent echt compleet uitgeput, of je moet poepen, krijgt buikpijn, hoe dan ook, je kunt geen stap meer goed zetten. Dus je stopt even. En dan kom je gewoon niet meer op gang. Sjongejonge, wat een flutloop.

Kom op nou! Zeker als je lekker op dreef was is dit niet makkelijk, maar al je lichamelijk signalen zijn geen tekens die je kunt negeren. Je lichaam geeft hiermee aan dat er ergens iets niet goed zit. Neem een time-out, wandel rustig verder en probeer het weer als je je beter voelt. Gaat het probleem niet weg? Loop rustig richting huis en wees lief voor jezelf, ga een andere keer maar weer lopen.

 

Lopers, bedenk dat we niet móeten lopen, maar wíllen lopen. We mogen dus best af en toe wat aardiger zijn voor onszelf, tenslotte zijn we mensen en geen machines!