Zwemmen omdat het moet.

Zoals ik eerder vertelde heb ik me ingeschreven voor de Vrouwentriathlon in Utrecht in september.

Wat betreft het lopen en fietsen voorzie ik geen enkel probleem, maar goed, de triathlon bestaat niet uit 2 maar 3 onderdelen en 1 daarvan is Zwemmen…

Mensen die mij al wat langer kennen weten het wel, ik sta doodangsten uit voor het zwembad. Ik kom er al jaren niet meer. Vroeger wel hoor, als kind en puber lag ik hele dagen in het water. Beetje poedelen, baantjes trekken, ik was er niet uit te slaan.

Bah bah bah

Maar ja, toen dacht ik nog niet na over lichaambeharing, zweet, spuug, pies, babyluiers, ongewassen mensen, huidziektes (jaja, ik weet dat mensen er niets aan kunnen doen), haren, chloor, schimmels en nou ja, je kunt het zo gek niet bedenken of ik ben er wel vies van.

Smetvrees noemen ze dat en ook al heb ik het gelukkig niet in heel erge mate (alhoewel mijn man daar ongetwijfeld anders over denkt), het beperkt me wel in het spontaan naar het zwembad gaan, of meer of zee of iets in die trant, want daar heb je weer andere problemen, zoals plant, vis, rommel…

Alles is vies

De wereld van bacteriën kent geen weerga en vooral in combinatie met een bijna volledig naakt zacht lichaam en natte doorzichtige naar chloor ruikende substantie vind ik dat wel het meest kwetsbare dat ik me kan voorstellen.

Natuurlijk zal het voor veel mensen onvoorstelbaar zijn, maar stel je gewoon hetgeen voor wat je het allerallerallervieste vindt voelen (bijvoorbeeld Snot) en ruiken (bijvoorbeeld Stront) en stel je dan voor dat je daar in moet springen, misschien dat je dan een beetje een idee krijgt hoe erg dat gevoel van ‘vies’ kan zijn.

En ja, ik weet heus wel dat het water schoon is en dat chloor ontsmet en dat ik dus niet bang hoef te zijn, maar zo schoon voelt het gewoon niet.

Niet aanstellen!

Evengoed, zonder water geen zwemmen en zonder zwemmen geen triathlon, dus ER MOEST GEZWOMMEN WORDEN en het moment suprème was gisterenavond. De hele dag was ik dan ook ongedurig, rusteloos, lamlendig en ellendig, want ik kon nu echt niet meer terug.

Ik had afgelopen week een mooi nieuw badpak gekocht, de Speedo Endurance+ (waarover ik snel een review zal schrijven), een duikbrilletje, een badmuts, dus ik was er in elk geval wat betreft uitrusting helemaal klaar voor.

Mijn man, die al die rare angsten niet heeft en ook nooit zal hebben, had aangeboden met me mee te gaan.

Liefde van mijn leven

Zo lief hè. Hij snapt het misschien wel niet, maar hij zal er nooit vreemd over doen en me altijd willen helpen om van een angst af te komen. Omdat ik hem volledig vertrouw voel ik me om te beginnen al veel meer op mijn gemak. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat hij mij niet van de kant zal duwen of nat zal spetteren uit het water of zal uitlachen.

Eerst reden we naar het zwembad toe, ik had mijn badpak thuis al aangetrokken, zodat ik wat meer bezig kon zijn met andere dingen. Kaartje kopen. Goddomme wat duur zeg, 10,20 €uro voor ons samen… krijgen we er soms een privézwembad bij? Vroeger betaalde ik net een euro geloof ik, maar ja, dat was vroega.

Daar gaan we dan…

Daarna door de deur de kleedkamers in en dan ruik je het al: CHLOOR! MENS! WATER! Ieuwieuwieuw, wat vies, maar goed, diep ademhalen, ik kan nu niet meer terug! Toch? Oh help! Ik had expres geen slippers meegenomen, omdat ik het hele probleem meteen maar in 1 keer gehad wilde hebben.

Dus kleren uit, schoenen en sokken uit en hoppa, met mijn blote kletsjes op de natte vloer lopen. Gadverdegadverdegadver, ik kan echt niks smerigers bedenken dan het gevoel van blote voeten op natte koude tegeltjes. Bleeeeeeeeeeeehhhhhh.

Paling in een emmer snot

Op mijn tenen (hahaha) liep ik dus naar de kluisjes, wij onze tassen er in, muntje in de gleuf, bandje om de arm en hup naar het wedstrijdbad.

Oh gelukkig, niet al te druk, dat scheelt. Als ik dan niet meer durf zijn er niet al te veel getuigen… Ach ik was nu al zo ver, even doorzetten wijffie.

Even een teen in het water. Oké valt mee, in elk geval is de temperatuur in orde. Mijn man lag al in het water, nu ik nog. Ik deed mijn brilletje op, ging op de rand staan en…

SPRONG!

THHHHHHIIIIIIHHHHHHHHHHGGGGGG, ik lig er in, rustig blijven ademen, easyyyyy. Ja, ik lig er in! Joehoe, ik LIG ER IN!!!

Ik leef nog, ik heb het gedaan en ik leef nog. Ik ben in het water gesprongen. Joehoe, jippie yeahyeahyeah, joehoe.

Yes I did it!

Ja, misschien vinden jullie dit overdreven, maar reken maar dat het echt een hele overwinning was! En daarna was het ook over. Ik kon me gewoon meteen niet meer voorstellen dat ik daar bang voor was. Waarom? Nee, dit is niet eng. Dit is lekker!

Vervolgens ben ik 30 baantjes gaan zwemmen in het daarop volgende half uur en het leek alsof ik nooit uit dat zwembad weg was geweest.

Ja, ik zal die tegeltjes altijd wel vies blijven vinden en ja, misschien neem ik volgende keer toch wel slippers mee, maar ik zal zeker nooit meer zo lang wachten voor ik weer ga zwemmen.

Ben je gek? Ik ga zelfs proberen om deze week nog een keer te gaan.

Zwemmen is leuk!